Trichopilia tortilis

Lindley 1836
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Trichopilia tortilis

Występowanie:

Meksyk, Ameryka Środkowa, zachodnia Panama. Storczyk ten rośnie w wilgotnych górskich lasach deszczowych, albo w wilgotnych lasach tropikalnych. W Belize rośliny rosną w dystrykcie Toledo, w wilgotnych lasach z drzewami o szerokich, gęstych liściach, na wysokości około 750 m, ale są raczej rzadko spotykane. W Meksyku spotyka się te rośliny w południowym stanie Chiapas na wysokościach 900-1800 m. W Gwatemali rosną na wysokości 1500 m lub niższej, w departamencie Alta Verapaz w pobliżu Cobán, w departamencie Guatemala w pobliżu miasta Guatemala, a także na niższych, południowo-wschodnich zboczach wulkanu Santa María w departamencie Quezaltenango. Spotyka sie je także w innych miejscach. W Salwadorze znajduje się je w pobliżu San Vincente na wysokościach 1200-1500 m. W Hondurasie rosną w departamencie Comayagua na wysokości 1200 m. W Nikaragui spotyka się je w departamencie Jinotega na wysokościach 1200-1330 m. W Kostaryce rosną na górzystych obszarach, ale brak dodatkowych informacji. W zachodniej Panamie rośliny spotyka się w prowincji Chiriquí na wysokościach 1000-1300 m. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 31°C i 8°C.
Średnia wilgotność w okresie zimy i wiosny wynosi około 70%, natomiast w lecie i jesienią przekracza 80%.
Opady od 10 mm w lutym do 482 mm w październiku.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 25,7/12,4°C w styczniu do 27,2/15,0°C w kwietniu.
Okres kwitnienia: Od marca do lipca, ale może kwitnąć przez cały rok.

Uwagi różne:

Hawkes (1965) podaje, że większość gatunków rodzaju Trichopilia ma tendencję do wydawania większej ilości kwiatów, jeśli są regularnie dzielone na małe kępy.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym i wysokości do 30 cm.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 4-12 cm długości i 1,2-2,0 cm szerokości. Pseudobulwy mają kształt wąsko-jajowaty do owalno-cylindrycznego, są bocznie spłaszczone oraz są mniej lub bardziej otoczone u podstawy suchymi, podobnymi do membran osłonkami, które są kropkowane na brązowo i złożone wzdłuż środkowego nerwu. Skupione przyrosty są rozmieszczone blisko siebie na krótkim kłączu.

Liście:

Liście mają 9-22 cm długości i 2,3-4,8 cm szerokości. Pojedynczy, półwzniesiony, eliptyczno-lancetowaty liść wyrasta ze szczytu każdej pseudobulwy. Skórzaste liście są ostro zakończone, a u podstawy zwężające się i złożone wzdłuż środkowego nerwu, tworząc krótki ogonek.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 5-10 cm długości. Wysmukły, ustawiony poziomo, nieco zwisający pęd kwiatowy wyrasta z podstawy najmłodszej pseudobulwy. Każdy kwiat jest osadzony na wysmukłej, zakrzywionej szypułkowatej zalążni o długości 4-5 cm.

Kwiaty:

1-2. Kwiaty są duże, efektowne, woskowe i pachnące. Płatki obu okółków są wąskie, wyraźnie skręcone, koloru od brązowawo-purpurowego do jasno lawendowego i mają nieregularne obrzeżenia - żółtawe do zielonkawych. Duża, rurkowata warżka jest biała do żółto-białej, w żółtej gardzieli ma brązowe lub szkarłatne plamki, a szeroko odgięte brzegi są pofalowane lub skręcone. Kwiaty mają do 15 cm średnicy łącznie z wąskimi, skręconymi, ostro zakończonymi i sztywno rozwartymi płatkami okwiatu, które mają 4,8-8,0 cm długości i 0,8-1,0 cm szerokości. Płatek grzbietowy jest wyprostowany, boczne płatki zewnętrzne są ukośnie rozpostarte, a płatki wewnętrzne są rozpostarte poziomo. Duża, 3-klapowa warżka w kształcie trąbki ma 4,8-6,5 cm długości i 3,8-4,5 cm szerokości po rozłożeniu bocznych działek. Ma kształt klinowaty przy podstawie i łączy się z podstawą prętosłupa. Zaokrąglone boczne działki na dolnej części warżki są zakręcone do góry tworząc rurkę dokoła prętosłupa, ale ich końce są odgięte. Środkowa działka warżki ma 1,5-2,0 cm długości i 2,5-3,5 cm szerokości, jest szeroko odchylona, ma pofalowane brzegi i płytki rowek na środku wierzchołkowego obrzeżenia. Tarczkę tworzą 2 zagłębienia na środku warżki, tuż pod wierzchołkiem prętosłupa. Wysmukły, maczugowaty prętosłup ma około 2 cm długości i 3 fryzowane działki na szczycie.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Średnia temperatura dnia latem wynosi 24°C, nocy 15°C, a amplituda wahań dobowych 9°C.

Światło:

12000-20000 luksów. Otoczenie powinno być raczej cieniste, z przefiltrowanym, rozproszonym światłem. Roślin nie należy wystawiać na wyjątkowo ostre światło, ponieważ jej dość grube liście łatwo ulegają poparzeniu. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Przez większość roku opady są umiarkowane do obfitych. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, a korzenie muszą nieco przesychać między podlewaniami. Podłoże wokół korzeni nigdy nie może być zleżałe ani rozmokłe.

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile potrafimy im zapewnić wysoką wilgotność powietrza, a w okresie lata codzienne podlewanie. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Wiele osób uważa, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często są one uprawiane w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem. Taka mieszanka często zawiera składniki zatrzymujące wilgoć, takie jak pocięty mech torfowiec lub perlit. Dla polepszenia przepuszczalności podłoża i zapobieżenia zakwaszeniu często dodaje się także węgiel drzewny. Hawkes (1965) poleca dość ścisłe wypełnienie doniczki korzeniami paproci osmunda lub paproci drzewiastej, ale niezależnie od użytego podłoża najważniejszy jest doskonały drenaż. Pęd kwiatowy może nieco zwisać, dlatego roślinę należy posadzić nieco wyżej w pojemniku, aby pęd kwiatowy nie został uwięziony wewnątrz. Rośliny powinny być przesadzane zanim podłoże zacznie się rozkładać. Przesadzanie należy wykonywać pod koniec zimy lub na początku wiosny, tak aby rośliny mogły się dobrze ukorzenić przed nadejściem gorącego, suchego lata, które jest dodatkowym stresem dla rośliny.

Wilgotność powietrza:

Około 85-90% przez większość roku, pod koniec zimy i wczesną wiosną spadająca do około 70%.

Okres spoczynku:

Dni zimowe są nieco cieplejsze, z większą liczbą pogodnych dni niż latem. Średnia temperatura dnia zimowego to 24-27°C, a nocami, które są nieco chłodniejsze niż latem, ta średnia wynosi 12-14°C, co powoduje zwiększenie amplitudy dobowej do 10-14°C. W siedliskach panamskich opady deszczu w okresie 2-3 miesięcy późnej zimy i początku wiosny są nieco niższe, ale wilgotność utrzymuje się na wysokim poziomie, ponieważ nocne ochłodzenie skutkuje występowaniem porannej rosy i nocnych mgieł. W innych siedliskach okres suszy jest bardzo krótki, albo w ogóle nie występuje. Uprawiane rośliny mogą potrzebować mniej wody, gdy nie rosną aktywnie, zwłaszcza gdy są uprawiane przy niskim poziomie światła w okresie krótkich dni typowych dla średnich szerokości geograficznych, ale nigdy nie mogą być zupełnie suche. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.